Düşlerime inanarak adımlıyorum o dağları.

Doğada insanlara güveni, sevgiyi, saygıyı, sımsıkı olup tüm zorluklara birlikte karşı koymayı, mutlulukları ve başarıyı paylaşmayı öğrendim. Tırmanışlarda ipin diğer ucunda emniyetçime güvendim, inişlerde ipin diğer ucunda sadece kendimle baş başa kaldığımı fark edip kendime güvendim. İlk kez kendi ayaklarım üzerinde durarak bir şeyler başarabildiğimi gördüm, belki de ilk kez takdir edildim orada başarı sağladığımda. İlk kez insanların benden bir seyler beklediğini, benden yana isteklerinin olduğunu gördüm, beklentilerini karşılayabildiğimde de insanların yüzlerindeki o mutluluğu ve o mutluluğun sebebi olmanın da hiçbir şeye değişilmeyeceğini ilk orada gördüm.

2013'ten bu yana dağlarla, 2017'den bu yana Hidak'la iç içe olan biri olarak diyebilirim ki; Ruhu doymamış bir insan, hayatının geri kalan kısmından da tam manasıyla lezzet alamıyor. Hani derlerya masaya oturunca karnından önce gözün doyacak, hayat da öyle bir şey, önce insanın ruhu doyacak. Ben dağlarla tam da ruhumun aç mı aç olduğu zamanda, en bitap düştüğü zamanda tanıştım. Belki de bu yüzden bu denli lezzetli geliyor bana, belki de bu yüzden vazgeçemeyişim.

Ben Halil ibrahim, dağlara düşkünlüğüm düşlerimden beri gelir. Ve ben henüz düşlerime inanarak

adımlıyorum o dağları.

Doğada görüşene dek hoşça kalın 🌿

Halil İbrahim A.